Dit jaar begint de vakantie lekker relaxed op woensdag 29 juli. We hoeven pas om 17.30 uur met de boot van IJmuiden naar Newcastle. Tussen 15.00 uur en 17.00 uur kunnen we inchecken. We hebben dus alle tijd om nog van alles te ondernemen.
Mozart hebben we gisteren al naar Jeannette gebracht en ook de buren zijn ingelicht omtrent de verzorging van Pjotr, de planten en de post.
We staan laat op en halen lekker croissantjes en broodjes bij de bakker halen om ons eerste vakantie ontbijtje thuis relaxed te beginnen. Nog een paar dingen schoonmaken, auto inpakken en weg... Geen files en we rijden rustig naar IJmuiden. Daar duurt het wachten wel lang.
Voordat we op de boot mogen en de boot vertrekt is het 18.00 uur. Maar het is prachtig weer dus we kunnen nog een hele tijd buiten op het dek rondhangen.
We gaan ook nog even winkeltjes kijken en een drankje nemen in een van de vele bars aan boord. Tegen 20.00 uur gaan we eten. Ik dacht dat we pas om 20.30 aan tafel konden maar dat viel reuze mee. Het eten was SUPER!!! Met een vol buikje nog even naar de kroeg en dan naar bed.
Donderdag 30 juli. Het slapen in een vierpersoons hut is geen succes! Het is erg benauwd. Niemand heeft goed geslapen.
We gaan richting het ontbijtbuffet en zien het vaste land van Engeland al. We hebben een mooi tafeltje aan het raam en ook het ontbijt is prima. Om 10.00 uur Nederlandse tijd meren we aan en om 10.30 uur rijden we het vasteland van Engeland op. Het weer is droog, hier en daar een wolkje en de zon doet zíjn uiterste best om zich te laten zien.
Op naar Alnwick. Vandaag gaan we het kasteel bezoeken dat in de films van Harry Potter is gebruikt voor enkele scenes.
Alnwick blijkt een pittoresk dorpje met zeer vriendelijke bewoners.
Het kasteel is ongelooflijk mooi! Heel erg goed onderhouden en bijna totaal intact. Ook binnen mag je kijken. Schitterend gewoon!
Om 15.15 uur is er een roofvogelshow. Dat willen we natuurlijk niet missen. Er worden oefeningen gedaan met uilen, een Harris Hawk en een hybride slechtvalk. We genieten met volle teugen van dit schouwspel.
Na de roofvogelshow zijn we allemaal moe en willen we graag naar het hotel. Als we het vinden ziet het er een beetje vreemd uit. Het lijkt wel verlaten.
Maar nee, een zeer vriendelijke landlord wijst ons de kamers. Het ziet er anders uit dan we hadden verwacht. Niettemin, schoon en een lekker bed. Yentl en ik gaan even liggen en Ray gaat foto's maken. Wouter gaat buiten met zijn DS spelen.
De eigenaar heeft een goede tip om te gaan eten. Een pub een paar kilometer verderop zou een goed maal serveren. We gaan eens kijken.. Nou inderdaad, er is zelfs een wachtlijst om hier te mogen eten. Op de één of andere manier gaat het toch nog heel snel en we krijgen inderdaad een heerlijke maaltijd, een goed glas bier en een lekker toetje. Om 22.00 uur gaan we huiswaarts. Gauw nog even aan het verslag werken en dan lekker slapen. Een prachtige eerste dag in Engeland. Morgen gaan we richting Schotland.
Vrijdag 31 juli, ik heb in geen jaren zo lekker geslapen als in dit bed.
Even douchen en dan buiten de kinderen opwachten. Ook zij hebben heerlijk geslapen. We lopen naar de zaal waar het ontbijt wordt geserveerd. Heel gezellig en het smaakt lekker.
Nu gaan we richting Edinburgh.
De zon schijnt volop, het weer lijkt ons goedgezind en we hebben er allemaal zin in. In Edinburgh vinden we de parkeergarage waar we ook de vorige keer hebben geparkeerd. Van daaruit lopen we naar Princess Street. Alles ligt opgebroken. Er wordt aan de metro en de straten gewerkt. Het is een chaos in de stad. We lopen naar de Tourist Office om een wc te zoeken en zien daarbij het sir Walter Scott Monument. We willen er allemaal graag op om het uitzicht op Edinburgh te bewonderen.
Het is een prachtig monument voor een groot schrijver. Op het monument staat tientallen beelden van de karakters uit zijn boeken zoals Ivanhoe en Rob Roy. Na de beklimming en het spectaculaire uitzicht gaan we via Waverly Bridge naar de Royal Mile. In 2005 hebben we bij een pub een broodje gegeten, dat is ons goed bevallen en we willen de pub nog eens bezoeken. Het is "The Mitre" en we besluiten daar iets te eten. Ray en Wouter hebben lekker gegeten, het eten van Yentl en mij viel ontzettend tegen. Na het eten lopen we via de Royal Mile naar het Kasteel.
Op het plein voor het kasteel is een soort stadion gebouwd i.v.m. de Tattoo van Edinburgh. We lopen tot aan de eerste opgang van het kasteel. Het is al laat in de middag en we besluiten om dit kasteel niet van binnen te bezichtigen.
We moeten nog een uur of 3 rijden voordat we op onze plaats van bestemming zijn. Ook het weer wordt er niet beter op. Het begint flink te regenen. Wij hebben gelukkig prachtig weer gehad in Edinburgh, alleen een beetje veel wind op het laatst.
De reis naar Melldaloch verloopt via een prachtig gebied. We komen door de Trossachs en langs Loch Lomond. Jammer dat het regent, anders had Ray ongetwijfeld veel foto's gemaakt onderweg. De laatste 30 kilometer zijn over een heel ienieminie klein weggetje. Hier kunnen geen twee auto's elkaar passeren. Heel spannend.
Als we bij de huisjes komen valt het water met bakken uit de lucht. De eigenaar is een Nederlander en hij komt ons al tegemoet. Wij hebben huisje 43. Van de buitenkant ziet het er heeeeeel anders uit als op de internetpagina. Van binnen is het echter ruim, schoon en ziet het er nieuw ingericht uit.
Zaterdag 1 augustus, het is al tegen het middaguur als wij tot leven komen. Tjonge, jonge, weer lekker geslapen. Een goed bed, rust en wat is het hier stil. Het enige wat we hier zo nu en dan horen is de regen op het dak van ons (volgens mij nog niet afgebouwde) huisje. We nemen een klein ontbijtje omdat we nog geen brood hebben gehaald. Volgens de eigenaar van het park is er een winkel in het dorpje Kames, enkele mijlen verderop. Het winkeltje is 7 dagen per week open. En het verkoopt van alles.
Wouter en Yentl hebben geen zin om naar het nabij gelegen dorp te gaan. Zij willen liever even "chillen".
Dus Ray en ik gaan met z'n tweetjes onderweg. Ook op deze route zien we weer van alles, een stuwdam, leuke bruggetjes en een soort van monument.
Het dorpje Kames ligt aan de voet van een helling direct aan het water. Er is een klein postkantoor, een politiebureau en een winkel. En, er loopt een acteur ons direct tegemoet. Hij heeft een wandelwagen met een kindje en een kind aan de hand bij zich. Het is de acteur die de rol van Stewart speelt in de politieserie "Taggert". Wat leuk om hem hier te zien. Nadat we een aantal boodschappen hebben gedaan rijden we terug. We gaan nog even kijken vanaf welk punt de ferry vertrekt voor als we naar Islay of Kintyre willen gaan. Ook gaat Ray nog een paar foto's bij de stuwdam maken. Op de weg terug naar huis komen we nogmaals "Stewart" tegen, we weten nu ook dat hij een Audi rijdt...Al met al zijn we toch een dik uur weggeweest. We komen thuis met ons "grote" nieuws over de acteur. Maar helaas, het maakt geen indruk. Na een rustige middag en onze eerste avondmaaltijd (spekpannenkoeken) in het huisje gaan we de 1e film van Harry Potter kijken.
Zondag 2 augustus, vandaag maar eens rustig aan doen. Als ik wakker wordt is Ray al weg geweest. Hij is naar het meer gelopen en heeft foto's gemaakt.
Ik ga vandaag in ieder geval niet de deur uit. De kinderen hebben ook geen zin om iets te doen en het weer lokt het ook niet uit. Het regent, eigenlijk zo'n beetje de hele dag. Dus iedereen is zijn of haar ding aan het doen en we gaan vanavond weer de volgende film van Harry Potter kijken. Als de film afgelopen is besluiten we nog een film van Harry Potter te kijken. Eerder die avond hebben we naar de weerberichten gekeken. Het wordt morgen nog niet echt mooi weer. Om op Kintyre foto's te maken willen we wel dat het heel erg mooi weer is. We besluiten tevens om niet naar Islay te gaan. Met z'n viertjes is dat een kostbare onderneming en we willen nog zoveel andere dingen zien.
Volgens de weerberichten is het woensdag en donderdag goed weer. Eén van die dagen gaan we dus naar Kintyre.
Maandag 3 augustus, een gedenkwaardige dag! Yentl en Lars hebben een maand verkering! Wij zijn weer lekker laat opgestaan en nemen onze brunch. We hebben een paar boodschapjes nodig en willen ook iets meer van de omgeving gaan bekijken. Wonder boven wonder gaat iedereen mee naar de winkel en de rondrit. Het is bewolkt en droog. We gaan eerst naar de winkel. Omdat Yentl een lijmstift nodig heeft gaan we ook nog even naar het postkantoor. Daar verkopen ze lijmstiften.
Van daaruit gaan we een rondrit maken. We komen erachter dat Kames ook nog een aantal andere winkeltjes heeft, waaronder een (inmiddels gesloten) Spar. We rijden de heuvel op en zien prachtige vergezichten. Ray kan mooie foto's maken en we zien onderweg zelfs nog een muntjakbok en -geit (hier noemen ze dat roe deer). Schitterend!
Ze blijven even staan, kijken ons aan (het lijkt wel of ze wachten tot Ray een foto heeft gemaakt) en springen weg. Enige tijd later komen we bij het plaatsje Otter Ferry. Bij Hotel Oystercatcher is een parkeerplaats. Het hotel bezit eveneens een oyster bar, aldus het uithangbord. We parkeren de auto en gaan het strand op.
Het is laag water dus er liggen allerlei schelpen, kelp en keien op het strand. Een schatkist voor Wouter! We vinden prachtige slakkenhuizen, mooie "aan elkaar schelpen" en heel veel oesterschelpen. Ah, vandaar de naam van het hotel. We maken een lange wandeling en na een uur of zo gaan we terug naar de auto. Lekker een warm bord macaroni met paddestoelensaus eten! Vanavond weer Harry Potter kijken. De laatste 2 films die wij hebben van Harry Potter. En ja, het is weer laat als we gaan slapen.
Dinsdag 4 augustus, brunchen is inmiddels onze dagelijkse routine geworden. Lekker efficiënt als je zo laat opstaat hihi. Omdat het nu regent gaat ieder voor zich iets doen waar hij of zij zin in heeft. Yentl is met haar plakboek bezig want ze heeft nu lijm. Wouter op zijn DS, Ray met foto's en ik met de inspiratiekaarten. Na een paar uur klaart het op en besluiten we een wandeling te maken naar de steencirkel uit het Bronzen tijdperk.
Volgens de beschrijving die we van de beheerder hebben gekregen zou het een wandeling van een uur betreffen. Zo gezegd zo gedaan. Helaas klopt de beschrijving van de steencirkel niet. We komen op een vijfsprong uit waar we een jongeman op een quad aanspreken om hem te vragen of hij weet waar het is. Hij heeft er nog nooit van gehoord en gaat zijn baas vragen of die weet waar het is. Ook zijn baas weet het niet. Helaas, we moeten het zelf ontdekken. Op zich is het allemaal geen ramp. Het is een prachtige wandeling met hele mooie uitzichten op het meer. Omdat we vrij hoog zitten heb je een mooi uitzicht over het landschap.
We gaan zelf op zoek en bij een afslag gaan we via een weiland weer omhoog. In het weiland staat een jachthut. Wouter en ik klimmen erin terwijl Ray verderop het weiland onderzoekt. Boven gekomen blijkt Wouter toch meer last van hoogtevrees te hebben dan hij dacht toen hij beneden stond. Helaas, we zien nergens een steencirkel en gaan dus weer naar beneden. We lopen het weiland weer uit en onderweg vinden we een lijk, een schapenlijk wel te verstaan. Wouter onderzoekt de onderkaak en ziet een hoorn, Yentl ziet de ribbenkast en de wol van het schaap in de bosjes liggen en Ray houdt triomfantelijk de schedel met daaraan nog 1 hoorn omhoog. Wij maken nog eens wat mee!
Een eindje verderop staat het bordje: Iron Age Fort met een pijl naar links. Omdat daar niet echt een weggetje loopt gaat Ray een soort pad op om op de heuvel te kijken of hij daar een steencirkel kan vinden. Terwijl Ray het pad oploopt komt er een wandelaar van de heuvel af gelopen. Het blijkt een Nederlander te zijn. Ook hij was op zoek naar de steencirkel en heeft de heuvel op gelopen waar Ray nu is. Hij kon het echter niet vinden. Aan zijn fleece te zien is hij echt overal geweest. Zijn fleece zit vol mos en modder. Ray komt terug met het bericht dat "daarboven" niets is dat op een steencirkel lijkt. Nou, jammer.We hebben wel een hele mooie tocht gemaakt. Lekker kopje thee thuis en ieder duikt weer in een boek, DS of zoals Ray een gesproken cursus van Nikon.
Voordat we het in de gaten hebben is het 23.00 uur en gaan we naar bed. Morgen naar Kintyre! Ik ben benieuwd. Het lange, smalle schiereiland biedt uitzicht op het eiland Gigha, Islay en Jura. Het stadje Tarbert (Gaelic voor landtong) ontleent zijn naam aan de engte waarop het ligt. Deze is zo smal dat er een boot overheen getrokken kan worden van Loch Fyne naar West Loch Tarbert. Dit wapenfeit werd voor het eerst verricht door de Vikingkoning Magnus Barfud, die bij een verdrag in 1198 zoveel land kreeg als waar hij omheen kon zeilen.
Woensdag 5 augustus, ik heb de wekker op mijn horloge op 08.30 uur gezet. Da's wel even schrikken na al die dagen lekker uitslapen. Gauw een ontbijtje maken en ons aankleden. Om 09.20 uur rijden we weg. Als we bij de ferry komen zijn we auto nr. 8. Oef, als dat maar op dat kleine pontje past! Gelukkig, het past allemaal. Loch Fyne staat in open verbinding met de Atlantische Oceaan en dat is te merken. It's a bumpy ride, zoals Ray zegt. Het is een opmerkelijk gezicht om te zien dat Portavadie, waar wij vandaan komen helemaal bewolkt is en Tarbert, waar we naartoe varen ligt te baden in het zonlicht. De witte huisjes in de haven schitteren ons tegemoet.
Als we aankomen is het zonnig en aangenaam warm. We gaan eerst langs de Tourist information en ontvangen diverse folders. Ook zijn daar prachtige boeken te koop over whisky, historie van Schotland en de eilanden. Kintyre is een mooi groen eiland. We gaan op weg naar een plek waarvan in de informatie folder staat dat daar zeehonden zijn bij laag water. Het is laag water en we gaan een kijkje nemen.
We zien de zeehonden meteen op een rotsplaat liggen. We lopen die kant op van het strand om een mooi plekje te vinden om foto's te maken en om gewoon te kijken. Ik vind een mooie rotspunt om op te zitten en via de verrekijker aanschouw ik de zeehonden.
Het zijn er 19! Sommige liggen op hun rug, het lijkt net of ze echt zonnebaden. Anderen liggen totaal uitgeteld op hun buik. Er zijn twee zeehonden waar Yentl direct een "klik" mee heeft. Eentje kijkt haar continu aan en als ze terugkijkt draait hij zijn hoofd af. De andere ligt op zijn rug met 1 flipper op de grond en de andere omhoog. Het lijkt net of hij naar haar zwaait.
Volgens Yentl zijn zeehonden "cool". Als Ray een foto van haar favoriete twee zeehonden neemt wil zij die graag op haar hyves. Dat is toch wel dè kwalificatie voor een "cool" dier. Inmiddels heeft Yentl dus al twee "coole" dieren in Schotland gekwalificeerd. Schapen zijn namelijk ook "cool".
Ik denk dat we wel een uur met z'n allen zitten te kijken naar de zeehonden. Wouter neemt er iets minder tijd voor omdat er ook zoveel schelpen en krabben te vinden zijn.
Iets verderop aan de kustweg zien we een heel mooi begraafplaatsje.
Ik blijf in de auto zitten terwijl Ray, Yentl en Wouter naar de begraafplaats gaan en gaan kijken of ze bij het strand kunnen komen. Er staan overal hekken en ik verwacht dat het niet gaat lukken. Inderdaad, ze kunnen niet bij het strand komen. Terwijl ze terug komen lopen wijst Ray naar de lucht. Er vliegt daar een grote roofvogel die op het punt staat achter een berg te verdwijnen. Ik kijk met de verrekijker en kan 'm nog net in een flits zien. Een grote vogel die zijn vleugels niet helemaal heeft uitgestrekt maar ik ontwaar toch witte vlekken onder zijn vleugels. Ook zijn staart heeft hij niet uitgespreid. Ik kan dus niet zien of het een wigvormige staart is zoals de steenarend zijn staart heeft. (In een vogelboek dat ik later in de vakantie lees kom ik erachter dat dit een steenarend in jeugdkleed is geweest) De steenarend staat in iedere folder van Kintyre vermeld. Meestal wordt het zelfs zo geschreven dat de "y" van Kintyre een steenarend in de vlucht is. Net zoals de steenarend in het woord Kintyre zo heeft ook deze vogel zijn vleugels. In het kleine moment dat ik hem zie denk ik een jonge steenarend te hebben gezien. Deze vogel lijkt niet op de ronde vormen die een buizerd heeft en ook niet op de scherpe hoekige vleugels van een havik of valk. Ik durf het echter niet met 100% zekerheid te zeggen. Het was zo'n kort moment.
Na dit prachtige moment rijden we verder over de weg naar het "Westpoint". Hier zou je met veel geluk dolfijnen moeten kunnen zien.
Op het moment dat wij daar arriveren waait het enorm! Het is prachtig zonnig weer maar een enorme wind. Gratis gezichtschrub op het strand.
Er zijn behoorlijk hoge golven en dat is ook te merken aan het aantal surfers in de branding.
Kennelijk is dit een echte stranddag voor de eilandbewoners. Er komen hele gezinnen met hond en al om een dagje aan het strand te vertoeven. Grote windschermen en surfboards bij zich en ze gaan ook werkelijk in hun zwembroek achter het windscherm zitten. Sommige kinderen gaan zelfs het water in. Ik heb een fleece aan en vind sommige windvlagen nog koud! Brr, niet aan mij besteed.
Ray kan niet stoppen met foto's maken, de oceaan is ook zo mooi ruig nu. Yentl zit, net als de kleine zeemeermin in de haven van Kopenhagen, op een rots voor zich uit te staren. Wouter heeft een haaienei gevonden en komt enthousiast op me af rennen om me het (weliswaar lege) haaienei te laten zien. Wel mooi hier zeg! Maar we gaan weer verder, onze magen geven aan dat het langzaamaan tijd wordt voor een lunch.
We rijden verder naar Campbeltown. De grootste stad van Kintyre. Daar gaan we lunchen! Inmiddels weten we dat we niet het Uilencentrum gaan bezoeken. Daar hebben we geen tijd meer voor. Campbeltown blijkt een grauwe stad te zijn. Het is geen vergelijk met Tarbert. We parkeren in de haven en zoeken een pub of iets dergelijks om iets te eten. Dat blijkt nog niet zo gemakkelijk! Sommige zaken zien er niet gezellig uit en bij sommige zaken kun je alleen eten meenemen. We hebben een klein zaakje gezien "Gallery 10" en we gaan terug naar dit zaakje. Er blijken binnen tafeltjes te zijn en er is nog een tafeltje vrij. We bestellen soep van de dag en een sandwich. Yentl wil geen soep. Het is Carrotsoup with Coriander. Dat lijkt haar niet lekker. Ray besteld een sandwich met cheese en wij bestellen een sandwich met Tuna en mayo. Terwijl we op het eten wachten zien we dat alle producten in dit etablissement zelf gemaakt worden en indien mogelijk met verantwoorde of eigen verbouwde producten. De soep, de muffins, de scones alles wordt zelf gemaakt. Nou dat is te proeven, wat een heerlijke soep! Super en ook de sandwiches zijn heerlijk! Na de lunch nemen we nog een kop koffie. Wouter en ik nemen een chocolade muffin en Ray en Yentl nemen scones. Ohhh wat lekker zeg! De chocolade muffins zijn heerlijk. Yentl houdt niet op met te zeggen dat dit de lekkerste scones zijn die ze ooit heeft geproefd. Allemaal dik tevreden dus. Na de lunch rijden we naar de goudsmid die ik graag wil bezoeken. In een folder heb ik gezien dat hij Keltische objecten van goud maakt. Ringen, oorbellen en hangers. Ik wil dolgraag een Keltische ring, maar ik wil geen zilver. Even kijken dus. Als hij de ring uit de folder nog heeft dan ga ik 'm zeker kopen. De ring is er nog!!! Ik ben helemaal gelukkig. Super!
Na dit korte bezoek gaan we nog even checken bij de Tourist information hoe laat de laatste boot naar Portavadie vertrekt. Om 19.15 uur vertrekt de laatste boot. We hebben dus nog een paar uur om de Mull of Kintyre te bezoeken. De Mull (landtong) is door Paul Mc Cartney bezongen in 1977. Er hangt een romantische (doedelzakdeuntje) sfeer rond dit gebied. Het is nog een eindje rijden vanuit Campbeltown, maar wederom een rit die zeer de moeite waard is. Onderweg maakt Ray nog prachtige foto's.
Als we op de parkeerplaats aankomen is het zonnig weer maar vanuit de zee komen donkere wolken richting land. We besluiten richting de vuurtoren te gaan wandelen. Dit is een behoorlijk steile tippel!!! Beslist niet voor mietjes! Na enige tientallen meters voelen Yentl en Wouter hun knieen en ze hebben er behoorlijk last van dat het zo steil naar beneden gaat.
We moeten onderweg zo nu en dan even stoppen. Uiteindelijk komen we bij de vuurtoren. Het uitzicht daar is minde spectaculair (in mijn ogen) dan het uitzicht vanuit 1 van de parkeerplaatsen die we onderweg hebben gezien. En toch is het wel een heel speciale plek.
Als we er net zijn begint het te regenen. We blijven even bij een gebouwtje staan. Maar toch, er is een tijdsdruk omdat we op tijd bij de ferry moeten zijn. Na enige tijd besluiten we te gaan lopen. De regen is inmiddels vergezeld geworden van hagel en zeer harde wind. Het wordt niet gemakkelijk. Wouter gaat een gedeelte bij Ray op de rug. Yentl ziet er de lol wel van in. Na ongeveer 10 minuten zijn we totaal doorweekt. De tocht duurt dan nog minimaal een half uur. Als we op de parkeerplaats aankomen schijnt de zon en is het droog. Natuurlijk! We doen de natte kleren voor zover we dat nodig vinden uit en aanvaarden de terugreis naar Tarbert. In de auto is het lekker warm en we voelen ons na een tijdje dan ook weer prima. Om 19.00 uur komen we in Tarbert aan. Mooi op tijd dus!
Ook de terugreis met de pont is "bumpy", doordat het regent vanuit Cowal maar de zon schijnt op Kintyre krijg je prachtige plaatjes en een mooie regenboog. Allemaal vastgelegd door Ray!
Thuisgekomen nemen we een soepje met brood en ik mag een film uitzoeken. Het wordt "Batman begins" Een leuke film en weer een latertje. Ook dat wordt wel een beetje gewoonte. Morgen weer een rustig dagje.
Donderdag 6 augustus en als ik wakker wordt om zes uur regent het pijpestelen! Goed weer om uit te slapen dus! We gaan brunchen rond het middaguur en de zon staat hoog aan de hemel. Vandaag wil ik in ieder geval wassen en mijn verslag bijwerken. Ik heb nog niets geschreven sinds we in Melldaloch zijn aangekomen.
Melldaloch is een gebied waar veel te beleven valt. Zoals al eerder beschreven is al sinds het Bronzen tijdperk sprake van bewoning van dit gebied. Ook is hier veel te beleven als je van wandelen en natuur houdt. Verschillende eendensoorten, buizerds, valken, kleine hagedissen en adders komen voor in dit gebied. Omdat het dichtbij de warme golfstroom ligt is het een gebied van zachte winters. Dit is terug te vinden in de flora en fauna van het gebied.
Vandaag wasdag dus! In de tijd dat de was draait en droogt kan ik mooi het verslag bijwerken en bijschrijven. Het is een prachtige dag en nadat Wouter en Yentl met hun DS hebben gespeeld gaan ze met Ray "jeu de boules" spelen. Vanuit het huisje waar ik met open ramen zit te schrijven, hoor ik Wouter's harde lach. Zo te horen hebben ze veel plezier bij het spel! Na een tijdje komen ze terug. Wouter wil nog graag naar het strandje. Ray wil liever morgen als de zon weer schijnt maar Wouter wil vandaag. Morgen wil hij uitslapen! Zo gezegd, zo gedaan. Ray's schoenen zijn nog nat van de tocht op van de vuurtoren naar de parkeerplaats op de Mull. Hij föhnt zijn schoenen droog en ze vertrekken. Yentl gaat niet mee. Inmiddels zijn door het spelletje "jeu de boules" ook haar andere schoenen nat. Ook is ze vastbesloten nog een paar levels van haar spelletje te behalen. Ik blijf aan het verslag schrijven totdat de was droog is. Wouter en Ray zien de mooiste dingen en maken een spannende overtocht via een kabel naar het strand.
Vrijdag 7 augustus, jeetje het is alweer onze laatste dag in Melldaloch. Wat is deze week voorbij gevlogen zeg. Morgen vertrekken we naar ons volgende huisje. Vandaag is het prachtig weer. Ongeveer 20°C. Ray heeft op de kaart een weggetje opgezocht naar kliffen op de punt van dit eiland. Dat willen we vandaag eens gaan bekijken. Nadat we eerst uitgebreid en in alle rust van onze brunch hebben genoten natuurlijk.
Het is echt warm als we onderweg gaan. We gaan via Kames zodat we in Duncan's Village Store nog een paar boodschapjes kunnen meenemen. De laatste keer toen Ray en ik hier waren was het behoorlijk bewolkt en regenachtig. Nu ziet alles er gewoon een stuk vriendelijker uit.
Vanuit Kames via een smal weggetje volgen we de route richting de punt van het eiland. We komen langs een oud landgoed met een poort waarop 2 pilaren een hondekop is afgebeeld. Heel grappig.
Iets verderop komen we langs een stoeterij of manege. Het wordt niet helemaal duidelijk maar het is wel een heel oude hoeve. Ray schiet een paar plaatjes en we gaan verder. Op een bepaald moment zien we in de verte een strand liggen. Heel mooi zandstrand. Geen enkele aanwijzing hoe je daar moet komen dus we rijden verder. Dan komen we weer op de kruising richting Melldaloch. Da's gek, we hebben geen kliffen gezien. En ook geen enkele indicatie hoe we daar hadden moeten komen. Hmm, jammer. Wel zijn we nu in de buurt van Millcroft. Een bordje verteld dat we daar de gardens kunnen bekijken en dat ze homebaked cakes hebben. Heel naar, maar ja sommigen van ons moeten de weg banen voor anderen... Nou dan gaan we het maar proberen (hihihi).
Millcroft's blijkt een schattig winkeltje met allerlei leuke snuisterijen en een heel klein heritage kamertje te bezitten. Verder is er de mogelijkheid om koffie, thee met gebak of koek of scones te nuttigen. Ook kun je de prachtige tuin bekijken waar Ray geduldig met het fototoestel in de aanslag wacht totdat een vlinder (dagpauwoog) haar vleugels spreid zodat hij een foto kan nemen.
Nadat we alles uitvoerig bekeken hebben gaan we in de zonovergoten tuin onze koffie, drinken en gebak en scones opeten. Wauw, wat een uitzicht en wat een heerlijk weer. Echt mega-genieten is dit.
Na deze heerlijke middag gaan we naar het huisje. Eerst gaan Ray en Wouter nog even naar het strandje. Verder gaan we onze spullen inpakken en klaar zetten. We spreken af dat we morgenochtend pas de auto inpakken.
Tijdens het eten koken heb ik weer een stunt: We eten rode kool en ik mors het op mijn zachtgele T-shirt. Kan ik nog een keer gaan wassen.....
De positieve kant van dit gebeuren; morgen vertrekken we met allemaal schone was!
Zaterdag 8 augustus, het regent niet een heel klein beetje. Tjonge jonge, sinds we hier zijn heeft het nog niet zó hard geregend. Zoals ze hier zeggen: "It's raining cats and dogs" Maar dan wel hele grote...
Raymond zet de auto voor de schuifpui en zet de klep open zodat de bagage nog enigszins droog in de auto komt. Om 10.00 uur vertrekken we richting Loch Carron.
Dit keer nemen we de Argyll Coastal Route. Vanuit Melldaloch, richting Strachur, Cairndow naar Inveraray. Bij Inveraray gaan we Glen Aray door. We zien via een smal, piepklein middeleeuws bruggetje waar we overheen komen, Castle Inveraray aan onze rechterhand liggen. Wat een geweldig mooi kasteel is dat zeg. Het gotisch uitziende kasteel heeft veel torentjes en is de familiezetel van de clan van de Campbells, die sinds 1701 de hertogen van Argyll zijn.
Als we onze weg vervolgen komen we langs Loch Awe. Op de noordelijke punt van Loch Awe zien we Kilchurn Castle liggen.
Loch Awe is een van de langste zoetwatermeren van Schotland. Op de oever zien we de ruïne van Kilchurn Castle, dat na een blikseminslag in de 18de eeuw werd verlaten. Het kasteel valt echter in het niet bij de enorme berg Ben Cruachan (1125m), waarvan de top kan worden bereikt via de nauwe Pass of Brander. Het was in deze pas dat Robert the Bruce in 1308 de MacDougalclan bestreed.
We gaan de A85 op richting Tyndrum. Glen Lochy weet vele ohh's en ahh's aan ons te ontlokken. Dit is duidelijk een totaal andere omgeving als de omgeving waar we tot aan vandaag hebben gebivakkeerd!
Vanwege een niet te vermijden brandstoftekort gaan we een benzinepomp opzoeken. Op de driesprong richting Tyndrum zien we een tankstation. Er is een toilet dus Yentl en ik jumpen out of the car en rennen naar binnen. Hé een winkeltje (understatement), dat is leuk! Na het noodzakelijke toiletbezoek werpen we een blik naar binnen. Er blijkt een whisky-corner in het winkeltje te zijn met een enorme variëteit aan whisky's. Toch maar even Ray inseinen...
Enfin, ongeveer een uur later en 3 whisky's rijker (BruichLaddich 12 jaar oud, Glengoyne 10 jaar oud en GlenCadam 15 jaar oud) en een mok voor Yentl met de tekst: "I have PMS so I can legally kill you!", gaan we verder.
We zien nog een gedeelte van Glen Orchy en the Bridge of Orchy als we via Rannoch Moor het mooie Glen Etive inrijden.
Wat is het mooi hier, hoge bergen en een prachtig groen dal. Helaas regent het op dit moment weer en is het lastig foto's maken omdat we hele stukken door de wolken rijden. Als we halverwege Glen Coe zijn passeren we een meer en gaan behoorlijk steil omhoog. Wat een uitzicht! Dat moet de regering ook gedacht hebben of wie dan ook want iemand is op het idee gekomen om een parkeerplaats te maken. We stoppen voor een foto en... doedelzakmuziek komt ons tegemoet.
Er staat een doedelzakblazer in de stromende regen muziek te maken op dit uitzichtspunt. Wow, een kippenvelmoment! Glen Coe is bekend om zijn imposante natuur en de wrede historie. In 1692 was de leider van de MacDonalds van Glencoe vijf dagen te laat met zijn officiële overgave aan Willem III. Hierdoor had de regering een excuus om dit nest van Jacobitische aanhangers uit te roeien.
Tien dagen lang werden 130 soldaten onder aanvoering van Robert Campbell gastvrij onthaald door de MacDonalds. Op 13 februari in de ochtend misbruiken de soldaten het gewonnen vertrouwen en vermoorden 38 MacDonalds. Vele anderen stierven in hun ijskoude schuilplaatsen in de bergen.
Na dit historische gebied gaan we richting Fort William! Ray en ik hopen dat we dit keer Ben Nevis wel kunnen zien. Toen we in 2005 in de winter in Schotland waren lag Ben Nevis in een grote wolk.
Ben Nevis is de hoogste berg van Groot Brittanië met zijn 1344 m. De steile noordoosthelling is een uitdaging voor vele geoefende rotsklimmers. Anderen vinden hun weg naar de top via het rotsige westelijke pad. Tijdens de jaarlijkse Ben Nevis Race is het pad het domein van hardlopers. Als wij arriveren bij het restaurant om 15.15 uur finishen de hardlopers van deze marathon tegenover ons. Wat een respect heb ik voor deze mensen!
Na het eten rijden we naar Spean Bridge om het Commando Memorial Monument te fotograferen. Ray komt in gesprek met een oud strijder die daar op een bankje zit te vertellen over zijn ervaringen gedurende de tweede wereldoorlog.
Tijdens onze rit komen we door Glen Gloy, Glen Garry en Loch Garry in Glen Shiel langs Loch Cluanie. Ik kan niet ophouden met te beschrijven hoe verschrikkelijk mooi deze omgeving is. Dit is iets dat je met je eigen ogen moet zien. Ongelooflijk mooi en indrukwekkend is het hier!
De fotomomenten zijn ontelbaar. De Five Sisters of Kintail rijzen op boven één van de ruigste gebieden van Schotland. Ze staan ten noorden van Loch Cluanie waar de A87 Glen Shiel bereikt.
Via Shiel Bridge komen we bij Loch Duich om van daaruit bij Eilean Donan Castle uit te komen. Eilean Donan Castle werd in 1719 door de Engelsen verwoest nadat het een Jacobitisch bolwerk was geworden. In de 19e eeuw vond een restauratie plaats.
Vanaf Eilean Donan Castle is het niet ver meer. Uiteindelijk zien we Loch Carron aan onze linkerhand. Aan de overzijde zien we het dorpje waar we een cottage hebben gehuurd al liggen. We moeten dan nog helemaal rond het Loch rijden. Geen straf hoor, het is prachtig hier. We halen de sleutel op en als we in ons cottage komen zijn we blij verrast. Het is een prachtig huisje.
Beschreven vanaf de binnenkomst via de voordeur: Links ligt een kleine woonkamer met open haard en is erg gezellig ingericht. De vensterbank is zo breed dat je er met gemak in kunt zitten. Rechts is de woonkeuken, landelijk lichtblauw met blank hout en van alle gemakken voorzien! Ook hier weer de prachtige vensterbank.
Met de donkergebeitste trap naar boven waar op de overloop 3 deuren zijn. Links is de kamer voor Yentl en Wouter met (je gelooft het niet) een open haard op de slaapkamer!!! En weer die vensterbank.
Recht vooruit is de badkamer met wc, helemaal gerenoveerd en super de luxe. Rechts is onze slaapkamer, ook weer zo'n vensterbank.
Links in de slaapkamer is een klein gangetje naar.... nog een badkamer met bad!!!! En wc en twee wastafels. Dit is geweldig, wat een prachtig huisje. Hier houden we het echt wel een week vol hoor!
Zondag 9 augustus, het is een dag van verjaardagen! Lars is jarig en Michiel is jarig. En wij hebben een goede nachtrust gehad in dit prachtige huisje. Ray en ik zijn vroeg op en lopen samen naar de winkel om een paar boodschappen te doen. We zullen nog een keer terug moeten vandaag. Volgens Schotse wet mag je hier pas na 12.30 uur alcohol kopen. We willen nog een biertje kopen en zullen straks nog even terug moeten gaan. Deze dag besteden we voornamelijk aan rusten, schrijven, met foto's bezig gaan en ontdekkingsreis aan de kust (Wouter) Ray en ik hebben nog een klein stukje hard gelopen. We hebben vanavond film gekeken.
Maandag 10 augustus. Het is helder weer en we gaan vandaag de Wester Ross Coastal Trail rijden. Volgens het visitors boekje in ons huisje is het de moeite waard om de baai bij Applecross te gaan zien! We gaan via een pas waar nog maar sinds 40 jaar een weggetje doorheen voert. Het is een weg die in de winter slecht begaanbaar is volgens de verkeersborden.
Nou, ik kan me er alles bij voorstellen. Het weggetje doet ons erg denken aan de Trollstigen in Noorwegen. Maar wat een uitzichten en een prachtige route. Onderweg heeft Yentl sterk de behoefte om een stukje te klimmen. Zo gezegd zo gedaan. Vanaf dit punt kan Ray prachtig fotograferen hoe de weg loopt.
Wouter maakt een torentje zoals dat in Noorwegen gebruikelijk is als je ergens op het hoogste punt arriveert.
Applecross is vergeven van de toeristen, heel erg druk om deze tijd (lunchtijd). We volgen de kustweg langs de Inner Sound via Kalnakill, Kenmore en Shieldaig naar Torridon. We gaan nu landinwaarts. Volgens de beschrijving is dit het gebied waar veel steenarenden voorkomen. Onderweg zien we mensen die gaan vissen met een midgetnet om hun hoofd. Dit is dus geen gebied om even leuk de auto uit te gaan. De glen waar we doorrijden heet Glen Torridon en we zien geen steenarenden (what else is new?) De middag vordert en we hebben allemaal wel zin in een hapje. We gaan huiswaarts en eten een homebacked cake in Lochcarron bij het Waterside Café. Vanavond weer een filmpje en dan een paar dagen rustig aan.
Dinsdag 11 augustus. Ohh, lekker uitslapen, brunchen en dan lezen. Ik heb het boek bijna uit. Yentl en Wouter zijn helemaal weg van de Wii die hier is.
Ik zit in de keuken in de schommelstoel te lezen en hoor ze bulderen van het lachen in de kamer. Ray doet ook mee en ze hebben de grootste lol. Op zich wel lekker want vandaag is het weer een beetje wisselvallig. vanavond weer een filmpje en we hebben een relaxte dag gehad.
Woensdag 12 augustus. Vandaag weer een rustige dag. Lekker luieren en lezen. Wouter en Yentl weer op de Wii en vanavond wil Ray graag naar een lokale pub. Een echte pub is hier niet maar er zijn twee hotels. Lochcarron Hotel en Rockvilla Hotel. Rockvilla ligt dichterbij en ziet er niet zo oubollig uit als Lochcarron Hotel. Dus we gaan naar Rockvilla. Een gezellige kleine lounge bar zoals ze het zelf noemen. Een heerlijke koude Guiness en Ray probeert Ness, een bier dat in de Cairngorms is gebrouwen. Hij vindt het wel lekker. Nou, geef mij maar een Guiness, vind ik veel lekkerder. Het is al laat als we naar het huisje lopen. Ray had een berichtje van Saskia ontvangen dat er vanavond een sterrenregen in Schotland te zien zou zijn. Helaas, de wolken ontnemen ons het zicht. Geen sterrenregen dus. Dan maar naar dromeland.
Donderdag 13 augustus. Ray, Wouter en ik willen vandaag naar het eiland Skye. Yentl wil een dagje chillen en naar het internetcafé. Ze is daar al dinsdag ook geweest en is helemaal blij dat ze met Lars kan praten.
Ray heeft gisteren in de pub van de eigenares een tip gekregen om met een kleine veerboot naar Skye te gaan. De veerboot op zich is al een historisch evenement en de route ernaartoe schijnt zeer de moeite waard te zijn. Een ander voordeel is dat het zeer dichtbij het ottergebied ligt waar we graag een kijkje willen nemen.
Wij gaan voor de veerboot bij Kyleakin. Inderdaad het is een prachtige route.
Het weer werkt ook mee en de zon schijnt volop. We zien prachtige uitzichten over Lochcarron en komen onderweg zelfs nog ruiters tegen. Bergopwaarts zien we ineens een roofvogel. Zou het dit keer dan toch.... Nee, helaas het is weer een buizerd. Volgende keer beter. Als we bij de veerboot aankomen moeten we even wachten.
Er kunnen helaas maar 4 auto's per keer naar de overkant. De overkant is ook maar vijf minuten varen dus het wachten in de zon is geen enkel probleem. Bij de aanlegplaats staat een klein vuurtorentje met allerlei informatie over otters, zeearenden en de ferry. Je kunt er zelfs koffie en thee nemen. Als we op de ferry kunnen dan zijn we de laatste auto van die tocht. Als we op het dek staan draaien ze (op mankracht) het dek. Heel komisch en terwijl we op de boot staan blaft een hond aan de wal onophoudelijk. Zijn maatje (een andere Border Collie) staat aan boord en als de trossen los zijn neemt hij de touwen in zijn bek. Leuk om te zien.
Aan de overkant is het maar een klein stukje rijden naar "Otterhaven". We parkeren de auto en lopen ongeveer een mijl langs de kust als we bij "Otterview" komen. Het is een ruime hut met een stuk of vier verrekijkers. Wij hebben onze eigen verrekijker en de telelens. Wouter gebruikt de verrekijker die er ligt. We vermaken ons geruime tijd met het kijken naar zeehonden en otters voordat we verder gaan richting Portree.
Op Skye is het landschap weer heel anders. De bergen zien er weer anders uit dan in de rest van Schotland.
In Portree gaan we een hapje eten. Het is er ontzettend druk en we zijn blij als we een parkeerplaats hebben gevonden.
Bij "Harbourview" eten we seafood, hoe kan het ook anders? Wouter en Ray nemen kleine langoustines en ik neem een makreelpaté. Het is heerlijk. Na het eten lopen we even in het plaatsje rond voordat we verder gaan.
We willen nog naar Kilt Rock en willen ook graag Old man of Storr zien. Het betreft rotsen en een rotsformatie. Onderweg komen we langs het graf van Flora MacDonald. Zij heeft Bonnie Prince Charlie meegesmokkeld naar Skye toen er een prijs op zijn hoofd stond. Bonnie Prince Charlie werd als dienstmeid verkleed door Flora meegenomen. Toen hij vervolgens op Skye het landschap aanschouwde waarin hij terechtgekomen was sprak hij de legendarische woorden: "Hier zal zelfs de duivel mij niet volgen". Bonnie Prince Charles is uiteindelijk in Rome overleden maar Flora MacDonald is op Skye overleden en haar graf maakt onderdeel uit van een klein open luchtmuseum over het leven op het eiland.
Nadat we bij Kilt Rock zijn geweest en Old man of Storr hebben gezien komen we langs een meertje. Als we het zijn gepasseerd wil Ray graag een foto maken. Niet zo'n goed idee blijkt later. Als hij terugkomt in de auto neemt hij een hele zwerm midgets mee. Lekker! Het hele plafond van de auto zag zwart van de midgets, aldus Wouter als hij het aan Yentl verteld.
Omdat het al laat is als we terugkomen gaan we bij Rockvilla een hapje eten. Dat blijkt een goede keus! Als we nog even zitten na te praten wordt bij een nabijgelegen tafel een gitaar en een accordeon gepakt, later komt er nog een gitaar en de jongens beginnen muziek te maken.
Behalve Ierse muziek, spelen ze ook actuele nummers en nummers uit de zeventiger jaren. Hartstikke leuk. Yentl heeft last van plaatsvervangende schaamte en Wouter vindt het allemaal wel erg lawaaiig. Dit is Nederlands hoop in bange dagen van deze tijd! We gaan redelijk op tijd naar huis waar we nog even napraten.
Vrijdag 14 augustus, we staan laat op en het is slecht weer. Niet zo erg, we wilden vandaag toch lekker rustig aan doen. Ik wil graag alles wassen. We hebben in het huisje een wasmachine en een droogtrommel. Alles kan dus weer schoon mee naar het volgende huisje.We willen ook voldoende boodschappen meenemen om in het volgende huisje mee te beginnen. Dan hoeven we niet meteen weer op stap. Yentl en Wouter zijn al benieuwd naar ons volgende huisje. We hebben daar een zwembad op het terrein. Wie weet hoe het daar weer zal zijn! Het volgende huisje is niet ver van Lochcarron, maar we willen wel met een omweg ernaartoe rijden. We willen graag via Ullapool want dat willen we ook graag zien. Na de brunch gaat Wouter weer met de Wii. Yentl gaat in haar plakboek bezig en ik wil graag een beetje opruimen, wassen en stofzuigen. Ray gaat boodschappen doen. Later in de middag ga ik het verslag bijwerken en Ray zit lekker bij mij aan de keukentafel foto's bij te werken. Nadat Wouter zijn nieuwe schelpenverzameling heeft uitgezocht en schoongemaakt komt hij aan tafel zitten tekenen. Yentl zit in de luie stoel in de kamer met een deken over zich heen haar boek te lezen. Heerlijk relaxed allemaal. Vanavond ga ik pannenkoeken bakken en dan gaan we nog een filmpje kijken. Ik zal hier met pijn in het hart weggaan. Wat een ontzettend leuk en knus huisje is dit. Ik kan het iedereen aanraden! Glayva Cottage in Lochcarron.
Zaterdag 15 augustus. Ik ben op tijd wakker en ga lekker douchen dan aankleden en alvast een kopje thee voordat de rest wakker is, nog even genieten van dit heerlijke huisje...Het regent heel erg hard. Ray is ook al wakker en gaat ook douchen. We drinken samen even een kop thee voordat we de kinderen wakker maken. Dat valt nog niet mee
Eerst maar eens ontbijten dus, kijken of na het ontbijt de regen minder is of dat het droog is. Gelukkig we kunnen droog de auto inpakken. We vertrekken met als rustpunt Ullapool, van daaruit rijden we dan naar Kiltarlity waar ons laatste huisje is.
Hoe verder we weg zijn van Loch Carron hoe mooier het weer wordt. De lucht trekt helemaal open en we zien weer een prachtig landschap onderweg. Yentl ziet ook nog een dood hert aan de kant van de weg liggen, da's dan weer minder.
Als we in Ullapool aankomen is het nagenoeg droog. We nemen een sanitaire stop en een koffie in de pub Arch Inn. Er heerst daar een opgewonden stemming, zometeen gaat de footballmatch Celtic tegen Aberdeen beginnen en de lokale bevolking drinkt zich alvast moed in. Wij gaan het havenstadje verkennen. Ullapool heeft brede straten en witgepleisterde huizen. Volgens de beschrijvingen in de Schotlandboekjes is het één van de mooiste plaatsen aan de westkust. Het werd in 1788 gebouwd als vissershaven en ligt op een schiereiland in Loch Broom. De visserij is niet meer van belang, behalve als in de winter Oost-Europese fabrieksschepen in het loch aanleggen. Het uitzicht vanuit de haven is prachtig. Je kijkt in een soort trechtervorm waar bergen prachtig de horizon vormen.
We eten een heerlijke maaltijd in een Seafood Restaurant. Zie "de mosseleters" de Schotse tegenhanger van "de aardappeleters". Na het eten gaan we nog even langs bij een Celtic Store. Onwijs gave dingen zijn daar te koop. Bij de tea store nemen we een paar koeken mee om in ons nieuwe huisje bij de tea te verorberen.
Tijdens onze rit wijzigt het landschap van ruige glens naar een meer glooiend gebied met bossen en landbouwgronden.
De zon schijnt volop en we genieten van het uitzicht onderweg.
We komen rond 15.30 uur op het park aan.
Het is een park met allemaal houten lodges. Het ziet er gezellig uit met al die huisjes. Een buitengewoon vriendelijk meisje loopt met ons mee naar onze lodge en legt alles uit over het huisje. Wat zijn wij verwend geweest met onze vorige twee huisjes!!! Dit huisje is beduidend ouder en er is maar 1 badkamer!! (Grapje) We pakken de auto uit en gaan thee drinken. Dat wil zeggen Ray en ik. Yentl en Wouter gaan kijken wat er te doen is in de "Games" lodge en waar het zwembad is. We gaan vanavond lekker op tijd naar bed. Voor de kids met RSWii is het ook goed om op tijd te gaan slapen. De ene heeft spierpijn van tennis en golf en de ander heeft spierpijn van baseball. Stelletje fanatiekelingen!
Zondag 16 augustus, wat een stilte hier op het park. We slapen een gat in de dag! Echt weer een lazy zondag. Het is dan ook al 15.00 uur geweest als Ray, Wouter en ik op pad gaan naar Loch Ness. Yentl wil niet mee. In het dorp aangekomen gaan we naar het Loch Ness Exhibition Center. We gaan daar de tentoonstelling bezoeken van het onderzoek aangaande het monster van Loch Ness, oehhh, spannend hoor!
Het is een indrukwekkende tentoonstelling over het ontstaan van het Loch, de ooggetuigenverslagen van de waarnemingen van het monster, de foto's en het onderzoek door wetenschappers inzake de mogelijkheden van de aanwezigheid van een prehistorisch (of ander) dier. We genieten volop van de tentoonstelling. Aan het eind van de tentoonstelling is een winkeltje. Ook daar kunnen we ons goed vermaken. Eindelijk vind ik een leuk cadeautje voor Benito. Op hetzelfde terrein is ook een whisky-shop. Toch maar weer even kijken.
Daarna gaan we naar Urquhart Castle. Helaas kunnen we niet meer op het terrein, te laat. Maar we kunnen nog wel foto's maken van deze ruïne. Op weg naar de ruïne heeft Wouter "iets" in het Loch gezien. Als we straks naar Inverness rijden gaat hij zeker aan de rechterkant van de auto zitten om in ieder geval het Loch af te speuren naar eventuele verdachte dingen.
Zo gezegd, zo gedaan. We rijden naar Inverness om even snel een kijkje te nemen. Het ziet er als een leuke stad uit. Zowel op de heen- als op de terugweg passeren we het Caledonian Canal. Op de terugweg zien we de beroemde sluisjes liggen. We rijden in zonnig weer terug naar het huisje. Het was weer een mooie dag!
Maandag 17 augustus, vroeg op vanochtend. Vandaag gaan we naar Aberdeen!!! Yes, we gaan naar de "Bear factory". We hebben ook een paar dingen opgezocht in "Old Aberdeen" die we willen gaan zien. We rijden 's ochtends een andere route als 's middags. Op de heenweg willen we nog een stop maken bij een whisky-distilleerderij in Old Meldrum. Via Inverness de A96 op. We komen langs prachtige pittoreske dorpjes en zien leuke dingen onderweg. Rond 12.30 zijn we op de distilleerderij van Glen Garioch (spreek uit Glen Geery).
De uiterst vriendelijke man van het winkeltje verteld ons dat de distilleerderij tijdens de lunch gesloten is. Aangezien wij alleen maar willen shoppen en proeven vinden we dat niet zo erg. Na even in het winkeltje te hebben gekeken laat hij ons een 12-jarige en een 15-jarige whisky proeven. We zijn het er unaniem over eens dat het de 15-jarige moet worden. Oeeh lekker hoor. Ray mag nog gerust foto's nemen en de man legt me uitvoerig uit hoe ik bij de "bear-factory" moet komen.
Een half uur later zijn we goed op koers en nog even later hebben we de auto in de parkeergarage geparkeerd. We gaan op zoek en na aanwijzingen van een dame blijkt dat we de auto hebben geparkeerd in de Mall waar de "bear-factory" is. Het is een enorm complex maar na even zoeken hebben we het gevonden. Het blijkt overigens build-a-bear workshop te heten. En, het zijn niet alleen beren die je daar kan laten maken en aankleden. Je kunt kiezen uit: diverse beren, konijnen, schaap, aap, paard, uil, diverse hondjes, poes, zebra en een eenhoorn. Hartstikke leuk.
Na even zoeken wil ik graag kiezen uit twee beren. Yentl heeft haar keuze al een tijd geleden gemaakt. Yentl wil een schaap, een schaap is cool! Wouter wil ook een beer, en zoals vaak hebben Wouter en ik dezelfde smaak. Uiteindelijk kiest hij de beer die het op een teddybeer lijkt. Als ik het kaartje van mijn beer lees raak ik ontroerd.Het blijkt dat van de beer die ik heb gekozen 1 pond naar het kinderkankerfonds gaat. Een meisje genaamd Nikki heeft een jarenlange strijd geleverd tegen kanker en helaas deze strijd verloren . Zij heeft de beer "Champ" genoemd om een identiteit te geven aan dit fonds en deze kinderen. Wauw, ik ben blij dat ik deze beer gekozen heb.
De volgende stap is dat je je beer vult en een hart geeft. Omdat Yentl al snel haar keuze heeft gemaakt is zij de eerste die haar "beer" (lees schaap) een hart en vulling geeft.
Yentl kiest een lila hart. Je kunt rood of lila kiezen en je kunt ook een hart geven dat klopt als je erop drukt.
Daarnaast kun je ook iets in de poot laten plaatsen. Als je daarop drukt zegt het "I love you". Wouter en ik kiezen allebei een rood hart. Dan ga je naar de "dressing room" en kun je je beer aankleden. Yentl wil geen kleertjes. De dame uit de winkel wijst haar erop dat haar schaap het dan erg koud krijgt. Volgens Yentl geeft dat niet want schaap slaapt bij haar in bed. Dan moet ie toch wel een pyama vindt de dame. Helaas, Yentl vindt van niet. De volgende stap is; een naam geven. Yentl noemt haar schaap Sammy Dean. De dame vindt het leuk. Daarna is Wouter aan de beurt.
Na het hele berengebeuren hebben wij een bere-honger (hihi). Op de 1e etage is een eetgelegenheid en we gaan lekker pasta eten. Na het eten gaan we een klein stukje rondlopen. We komen langs een universiteit waar al studenten zijn (geen vakantie meer?) Ze lopen allemaal in uniform. Een mooi gezicht.
We besluiten al gauw met de auto naar "Old Aberdeen" te gaan. We willen foto's maken van het King's College.
Dit in 1495 als universiteit opgerichte college is nu ingericht als bezoekerscentrum dat de geschiedenis van het gebouw vertelt. De kapel, vroeger wisselend katholiek en protestants, is herkenbaar aan zijn opvallende toren, waarvan de lantaarn na een storm in 1633 is herbouwd. De glas-in-lood ramen zijn van Douglas Strachan en het interieur bevat een preekstoel uit 1540. We gaan het interieur niet bekijken. De gebouwen zelf zijn al zeer indrukwekkend. In "Old Aberdeen" kun je gemakkelijk een hele dag rondwandelen, zoveel is daar te zien.
We hervatten de terugreis naar Kilterlaty. Nu gaan we door de Cairngorms. Het is nog een hele tour om uit Aberdeen te komen. Omdat we nu via de zuidkant vertrekken. We kunnen wel zeggen dat we de globaal door de hele stad zijn gekomen, met uitzondering van de haven.
De Cairngorms zijn prachtig. We stoppen vele malen onderweg om foto's te maken.
We gaan via Banchory, Aboyne naar Ballater. Dit zijn allemaal prachtige dorpjes om te zien. Als we meer tijd zouden hebben zou ik er graag rondwandelen. Er hangt een landelijke prettige sfeer. Vanuit Ballater gaan we richting Tomintoul. Onderweg komen we over de prachtige Bridge of Gairn. Het zonnetje schijnt volop en de uitzichten zijn geweldig. Achter in de auto is het rustig... Yentl slaapt en Wouter geniet van zijn beer. Glen Gairn is zo mooi om te zien. Ik val ongetwijfeld in herhaling maar ieder gebied is weer zo anders en op zijn eigen manier prachtig!
Als we zo'n 12 mijl vanaf Tomintoul zijn zien we links Castle Colgarff. Dit is een volledig witgekalkt, klein en ommuurd kasteel. Midden in een door weilanden omgeven gebied. Heel apart om dat zo te zien. Het enige witgekalkte kasteel in Schotland dat ik ken is Blair Castle. Opmerkelijk om hier zo'n mooi en volledig intakt kasteel te zien.
Tomintoul is nauw verbonden met de Glen Livet whisky. Als je het stadje inrijdt zie je direct allerlei verwijzingen naar de distilleerderij. We rijden verder en komen via Grantown on Spey (de rivier de Spey kent veel whisky-distilleerderijen aan haar oevers) in Carrbridge. Weer even stoppen voor een prachtige brug.
Volgens Ray gooit de zon roet in het eten, schijnt de zon volop is het lastig voor het fotograferen. Wij zijn wel heel kritische toeristen zeg!
In de avond komen we thuis. Doodmoe en hongerig. Na het eten gaan we Spiderman kijken!
Dinsdag 18 augustus, we doen het rustig aan. Gisteren voordat we gingen eten hebben Yentl en Ray via (illegaal) internet gekeken of we met de "Hogwarts Express" mee konden. Het is de bedoeling dat je on-line boekt. Helaas, alles was volgeboekt. Misschien kunnen we nog proberen of de dame van de receptie hier op het park iets voor ons kan ondernemen via de telefoon. Anders kunnen we helaas dit uitstapje niet doen. De kinderen en ook wij zijn teleurgesteld. We hadden ons er enorm op verheugd. Aan de andere kant, het is weer een reden om terug te gaan naar Schotland. Dat zal voor mij namelijk geen straf zijn.
Vandaag blijven we in ieder geval op het park. Na het brunchen gaat Yentl proberen op internet te komen. Dat is in dit huisje wel haar meest favoriete bezigheid. Wouter en Ray gaan tennissen en ik ga foto's maken. Ik doe ook nog een poging, maar helaas er zit geen Steffi in mij. Dan maar weer met het verslag verder schrijven.
Na het tennissen gaan Ray en Wouter zwemmen. Lekker hoor zo'n relax dagje. Na een lekkere kop snert gaan we film kijken. SpiderMan 2 en 3 staan op het programma.
Woensdag 19 augustus, de wekker gaat om 09.00 uur voor Ray en mij. We gaan vandaag naar de distilleerderij Glen Ord in Muir Ord.
We verwachten dat ie om 10.00 uur open gaat dan zal de eerste tour rond 10.30 uur zijn. We zijn mooi op tijd aanwezig en inderdaad kunnen we met de eerste tour mee. Er is een tentoonstelling over het distilleerproces en er wordt een film gespeeld. Deze distilleerderij is opgericht in 1838. Op dit moment is de eigenaar Diageo. Het is een organisatie die zeer veel bedrijven in haar bezit heeft: Bailey's, Gordon's Gin, Smirnoff Wodka etc. In 2006 heeft deze eigenaar besloten dat de whisky die bij Glen Ord wordt geproduceerd speciaal voor de Aziatische markt is. Dat betekent dat deze whisky alleen in de shop bij de distilleerderij of in Azië te koop is. Deze whisky staat bekend qua smaak als een rijke whisky. Er zijn ook smaakaanduidingen als: smokey (Ardbeg en Laphroig), light (Dalwhinnie en Oban), rich (Singleton of Glen Ord en Mortlach)en delicat (Scapa). De Singleton of Glen Ord is een 50/50 mix van het rijpen op sherry vaten en op bourbon vaten. We krijgen een rondleiding door het hele proces met aan het eind van de rondleiding de mogelijkheid om de whisky te proeven. Dat is na zo'n hele rondleiding ook wel iets waar ik dan heel nieuwsgierig van wordt. Op de smaaksensatiebriefjes staat; toffee, sinasappel, vanille, sherry en pruim. Nou inderdaad, als je de whisky ruikt ruik je toffee. Na het toedienen van een paar druppels bronwater wordt de geursensatie nog duidelijker en ruik je ook vanille en sherry. De kleur van de whisky is goud-achtig. De eerste smaaksensatie is ontzettend complex. Waar ik bij Dalwhinnie direct vanille en honing proef moet ik me hier veel meer concentreren. Na enige tijd kan ik dan ook de smaak duiden als toffee, sherry met iets van fruit. Veel verder kom ik niet.
Tijdens het rondkijken voorafgaand aan de rondleiding had ik een whisky ontdekt die me heel erg nieuwsgierig maakte omdat er op de smaaksensatie "donkere chocolade" staat. De whisky heet Auchroisk (Gaelic uitspraak is: Ohthrusk) Omdat deze whisky ook bij de Diageo groep hoort staat die ook hier in de bar met de mogelijkheid om hem te proeven. Deze whisky heeft een gele, olieachtige kleur en heeft een heel zacht, bijna bloemig en romige geur, de smaak van deze whisky is heel delicaat alsof het heel even je tong aanraakt om vervolgens zijn volledige aroma af te geven. Ik kan geen chocola proeven, dat is ook lastig omdat ik eerst een hele rijke complexe whisky heb geproeft en nu deze zachte delicate whisky. Het is dan hetzelfde als met wijnproeven, je begint niet eerst met de port om te eindigen met een Riesling. Ja, deze moeten we dan ook maar meenemen, het is wel een beproeving hoor (hihi).
We gaan naar de shop om onze inkopen te doen en daarna gaan we naar Beauly. We moeten ook nog een paar boodschapjes doen. Thuisgekomen gaan we met de kinderen brunchen met verse baguettes. Na het eten gaan Yentl, Wouter en Ray tennissen. Yentl valt op haar knie en bezeert zich behoorlijk. Uiteindelijk zijn we nog een hele tijd bezig om de ballen die in het bos terecht zijn gekomen op te zoeken voor we weer naar het huisje gaan. Yentl, Wouter en Ray gaan nog even zwemmen en daarna gaan we eten. Vanavond weer een filmpje.
Donderdag 20 augustus, lekker uitslapen een daarna gaan we op stap. Vandaag gaan we naar Fort George, het slagveld van Culloden en Inverness. Fort George is een (volgens het boekje) mooi voorbeeld van millitaire architectuur. Het fort staat op een kaap die uitsteekt in de Moray Firth. Het fort werd in 1769 voltooid om verdere rebellie bij de Hooglanders na de Jacobitische opstanden te ontmoedigen en sindsdien is het altijd een militaire vestiging gebleven. Het is tot op de dag van vandaag gewoon in gebruik. Sommige gedeelten zijn voor publiek opengesteld. Als je over de wal van het fort loopt kun je geluk hebben en duikelende dolfijnen zien. Wij hebben geluk! Wij zien de dolfijnen weliswaar niet duikelen maar we zien er wel een paar zwemmen. Hartstikke leuk. We bekijken het hele fort en de collectie oude wapens.
Daarna gaan we naar Culloden.
Op 16 april 1746 werd hier de laatste veldslag op Britse grond uitgevochten. Hier werd de Jacobitische opstand, geleid door Bonnie Prince Charlie de kop ingedrukt door een 9000 man sterke troepenmacht onder bevel van de Hertog van Cumberland. De zijmuur van het visitorcenter bestaat uit grijze stenen. Sommige van de stenen steken een stukje uit de muur. De stenen die uit de muur steken staan voor de mannen die gevallen zijn in de strijd. Het eerste deel van ongeveer 3 meter verbeeld de Britten, daarna komt een stukje "gladde" muur en dan begint het deel van de Schotten. Dat deel bestrijkt wel 25 meter. Daar werd ik wel even koud van.
Tegen het einde van de middag gaan we naar Inverness. Raymond heeft het idee om Indiaas te gaan eten en heeft een restaurant gezien waar we naartoe gaan. Maar eerst gaan we een paar dingen in Inverness bekijken. We zoeken Hootananny op, in die pub willen we straks een biertje drinken.
We zien onderweg een "optreden" van hele jonge danseresjes die de traditionele kleding dragen en de traditionele dansen laten zien. Heel erg leuk om te zien.
We vinden het restaurant en eten een heerlijke maaltijd.
Op weg naar huis kijken we nog even bij het Caledonian Canal, daar zijn een aantal sluizen om het hoogteverschil tussen Loch Ness en de Noordzee te overwinnen.
Als we thuis komen beginnen we alvast het een en ander in te pakken want morgen vertrekken we heel vroeg.
Vrijdag 21 augustus, Ray en ik staan op om 6 uur. We gaan nog even douchen en ontbijt klaarmaken voordat we de kinderen wakker maken. Om 07.30 uur vertrekken we. We willen flink doorrijden voordat we stoppen omdat we ook nog Hadrians Wall willen bekijken. De reis verloopt voorspoedig en we kunnen rond 13.30 uur een kijkje nemen bij een overblijfsel van een Mile Castle van Hadrian's Wall. Keizer Hadrianus was in 122 in Groot Brittannië. Hij wilde een scheiding aanbrengen tussen de Romeinen en de Barbaren. Hadrian's Wall is de meest bekende grens uit het Romeinse Keizerrijk. Voor ongeveer 300 jaar was Hadrian's Wall de Noord-West grens van het Romeinse Rijk. Zij hebben dit gebouwd in 122 na Christus. Het is een muur die twee meter breed en vier meter hoog was. Op iedere Romeinse mijl stond een Mile Castle (een poort met verdedigende soldaten). Tussen de Mile Castle's stonden wachttorens. Het was een enorm bouwwerk en het heeft het leger dan ook 10 jaar gekost om het te bouwen. Dat is een prachtig monument. Wij zijn op twee plaatsen geweest om de overblijfselen te bekijken. Meer tijd was er niet.
We zijn een hapje gaan eten en moesten ons toen wel haasten om op tijd bij de boot te zijn. We waren mooi op tijd en zijn met zonnig weer aan boord gegaan.
Om 20.00 uur zijn we gaan eten. Daar hadden de kinderen zich al weer geweldig op verheugd. Het eten aan boord is zo lekker! Na het eten hebben we een rondje over het dek gelopen en we zijn nog in de bar een drankje gaan nemen.
Zaterdag 22 augustus, dit keer hebben we allemaal goed geslapen. Om 08.00 uur gaat de wekker en we gaan lekker ontbijten. Het weer is prachtig zonnig. Om 09.30 uur Nederlandse tijd leggen we aan in Ijmuiden. Rond 10.00 uur rijden we van de boot af. Het duurt niet lang of we staan in de file. Lang leve Nederland! Het is 12.30 uur als we thuis komen. Joy, Monib, Benito en Jolene komen koffiedrinken en iets later komt Lars ook. Hartstikke gezellig. Een prachtige afsluiting van een geweldig mooie vakantie!
Bjørna
